رشیدی کوچی: دنبال ماستمالی و مالهکشی برخی از اخبار هستیم!
رشیدی کوچی ، نماینده مرودشت در بخشی از مصاحبه با ایسنا گفت:
مدتی است در این فکرم که مصائب نمایندگان مجلس شهرستانی را در فضای مجازی یک به یک بگویم. این اتفاقات چنان انرژی از آدم میگیرد که دیگر وقتی برای قانونگذاری نمیماند. میشود اینکه فلان طرح به مجلس میآید و میگویند رأی بدهید. ولی ما نه آن را خواندهایم و نه میدانیم چیست! بعد اگر طرح افتصادی بود باید ببینیم آقای فلانی چه میگوید، اگر طرح فرهنگی بود ببینیم یکی دیگر چه میگوید و… . البته من اینطور نیستم.
انگار نمیدانیم این رأی موافق یا مخالف فردا بر زندگی صدهاهزار آدم تأثیر میگذارد. این برای من خیلی ناراحتکننده است. نمیگویم همه همکارانم اینگونه هستند ولی عموماً چون دغدغههای بسیار زیادی دارند، میتوانم به ضرس قاطع بگویم خیلی از همکارانم و حتی خودم خیلی از طرحها را واقعاً وقت نمیکنیم مطالعه کنیم و رویش دقت داشته باشیم. مجبور هستیم به بعضی از کسانی که وقت کردهاند این طرحها را بخوانند اعتماد کنیم. این شده که مسیر قانونگذاری کشور ما از ریل تا حدی خارج شده است.
چارهاش این است که ما دو مجلس داشته باشیم. یک مجلس عوام که همین مشکلات را پیگیری کند و کار عوام مردم را راه بیندازد و یک مجلس قانونگذار داشته باشیم.
میدانید ضعفش چیست؟ خطرش اینجاست که من نگاهم در همان رأیی که میخواهم بدهم نیز نگاه منطقهای است. برای مثال من میخواهم رأی بدهم که به خبرگزاری ایسنا ۱۰میلیارد تومان پول بدهیم. من نگاه نمیکنم پولی که به این خبرگزاری میخواهم بدهم در جهت منافع کشور و مردم هم هست یا خیر. من نگاه میکنم ببینم چندتا رأی در این خبرگزاری دارم و آیا میتوانند مرا تخریب کنند یا نه؟ همین اتفاق در خیلی از رأیگیریهای مجلس افتاده. من جلال رشیدی نگاه میکنم ببینم دم در مجلس چه کسی شعار میدهد، چقدر اینها در حوزه انتخابیهام رأی دارند و چقدر مرا تخریب میکنند، بعد رأی میدهم. فکر میکنید چرا کمیت شفافیت لنگ زد؟
من جلال رشیدی بگویم من میخواهم فقط به حوزه تقنین که وظیفهام است، عمل کنم. بعد مردم هم میگویند اشکالی ندارد، چهارسال رأی آوردی بس است. برای دوره بعدی پایت را هم اینجا نگذار. این روند، روند غلطی است که در قانونگذاری ما وجود دارد.
چرا طرح صیانت مدام رفت و آمد؟ خیلی از نمایندگان در این پارادوکس گیر کرده بودند که ما خودمان را با طراحان طرح و آن کسانی که پشت طرح هستند دربیندازیم یا با مردم دربیفتیم؟ این است که شما میبینید ۱۸۵نفر امضا میکنند که طرح صیانت از دستور کار کمیسیون خارج شود، بعد که رایگیری میشود، ۱۱۰نفر رأی میدهند.شما میبینید که شفافیت آرا نمایندگان در مجلس قبل و همین مجلس در جلسه علنی یک رأی میآورد و در جلسه غیرعلنی یک رأی دیگر میآورد! یا طرح رتبهبندی، نهضتیها، بازنشستگان و… چرا؟ چون تصمیمات براساس رأی آینده گرفته میشود، نه براساس مصالح کشور، نظام و مملکت.چرا نمایندگان به شفافیت رأی نمیدهند؟ چون میگویند من اگر بنا بر استدلال و تشخصیم به یک طرحی یک رأی دادم و فردا رأیم پخش شد، دیگر در حوزه انتخابیهام به من رأی نمیدهند.
من نگاه خودم را دارم میگویم. اگر کسی بخواهد کار بکند، یعنی هدفش این باشد که به کشورش و به مردمش خدمت کند، هیچ جایی بالاتر از نمایندگی مجلس نیست.
ما نمایندهای داشتیم که وزیر شد و الان پشیمان است. چرا؟ چون وقتی که نماینده بود میتوانست حال هر وزیری را که خواست بگیرد. ولی الان باید بیاید جلوی بقیه نمایندهها گردن کج کند. این است که مجلس را به رأس امور میبرد. اگر از این بُعد هم بخواهید به این داستان نگاه کنید، نمایندگی مجلس حداقل چهار سال آقا بالا سر ندارد. شما هیچ پستی در کشور نمیبینید که آقا بالا سر نداشته باشد ولو چهار سال. رییس جمهور هم که باشید، مجلس بالای سرتان است.
ما باید بپذیریم که مردم در حال حاضر نسبت به رسانههای رسمی که مورد تأیید دولت یا حاکمیت باشد، نگاه مثبتی ندارند و اخبارشان را ترجیحاً از شبکههای خارجی میگیرند. حرف آنها را بیشتر از حرف صداوسیمای خودمان قبول میکنند. چرا که ما مسئولین و رسانههای مرتبط با ما، بعضاً نشان دادهایم که دنبال ماستمالی و مالهکشی برخی از اخبار هستیم. وقتی که متروپل ریخت، من بلافاصله با یکی از رابطین صداوسیما تماس گرفتم و گفتم در گوشه شبکه خبر یک تصویر کوچکی از متروپل را بگذارید که مردم آنلاین ببینند ما داریم کمک میدهیم. این کار را نکردند. اما یکی از رسانههای معاند یک تصویر از متروپل را بالای صفحه قرار داده بود و هرچه خودش دوست داشت را مخابره میکرد. استدلال دوستان ما در خبر این بود که اگر این کار را بکنیم داریم یأس و ناامیدی را در جامعه تزریق میکنیم.پس ما باید مسیر رسانهمان را تغییر بدهیم. چرا من خودم را در داستانهای مختلف جلو انداختم؟ زیرا وقتی مردم حرف و صدایشان را از من مسئول نشنوند، سراغ آن کسی که خارج از کشور نشسته میروند و میگویند کسی که دارد حرف ما را میزند خوب است. اینها میخواهند ما را ساکت کنند.
ما باید با مردممان صادقانه رفتار کنیم. مصلحت یک جریان یا گروه یا یک آدمی را بر مردم ارجح ندانیم و همه را هم با هم دشمن نکنیم.
نظرات