براساس این گزارش، این آزمایش که در یک محیط کنترل‌شده انجام شده، منجر به تولید یک آتش‌توپ سفیدرنگ و فوق‌العاده داغ با دمایی بیش از یک هزار درجه سلسیوس شد که بیش از ۲ ثانیه دوام داشت؛ این زمان حدود ۱۵ برابر بیشتر از مدت زمان درخشش انفجار تی‌ان‌تی است.
برهمین اساس، سلاح جدید توسط موسسه تحقیقاتی ۷۰۵ وابسته به شرکت دولتی کشتی‌سازی چین (CSSC) توسعه یافته است؛ نهادی که از بازیگران کلیدی در زمینه سیستم‌های تسلیحات زیرآبی محسوب می‌شود.
بر اساس این گزارش، در ساخت این بمب، از ماده‌ای به نام «هیدرید منیزیم» استفاده شده که به شکل پودر نقره‌ای است و می‌تواند مقدار قابل توجهی هیدروژن را در حالت جامد ذخیره کند؛ بیشتر از آنچه در یک مخزن تحت فشار ممکن است. این ماده در ابتدا برای تامین سوخت پیل‌های سوختی در مناطق دورافتاده و فاقد برق تولید شده بود.
درهمین راستا، پس از انفجار مواد منفجره معمولی، هیدرید منیزیم به سرعت دچار تجزیه حرارتی شده و گاز هیدروژن آزاد می‌کند. این گاز در تماس با هوای اطراف، با کمترین میزان انرژی مشتعل می‌شود و شعله‌هایی بسیار سریع و گسترده تولید می‌کند.
این گزارش می افزاید: در جریان همین امر، موج ضربه‌ای ناشی از انفجار باعث خرد شدن ذرات هیدرید منیزیم به مقیاس میکرونی می‌شود که در نتیجه، سطح تماس تازه‌ای ایجاد شده و فرایند آزادسازی گاز شدت می‌گیرد و گرمای حاصل از سوختن هیدروژن، به نوبه خود تجزیه ماده را تشدید کرده و یک چرخه بازخوردی حرارتی ایجاد می‌کند که تا پایان سوخت ادامه می‌یابد.
بر اساس مقاله منتشر شده در مجله تخصصی پرتابه‌ها، راکت‌ها، موشک‌ها و هدایت‌گرها، آتش‌توپ تولیدشده از این سلاح می‌تواند به راحتی آلیاژهای آلومینیوم را ذوب کند. در آزمایش‌هایی که برای ارزیابی قابلیت‌های این سلاح انجام شد، حداکثر فشار حاصل از انفجار در فاصله ۲ متری به ۴۲۸.۴۳ کیلوپاسکال رسید؛ این مقدار حدود ۴۰ درصد فشار انفجار تی.ان.تی است، اما در مقابل دامنه حرارتی آن بسیار بیشتر و تاثیر تخریبی گسترده‌تری دارد که به گفته پژوهشگران، این ویژگی‌ها امکان کنترل دقیق شدت انفجار و هدف‌گیری متمرکز یا گسترده را فراهم می‌آورد.
برهمین اساس، تولید هیدرید منیزیم تاکنون محدود به آزمایشگاه‌هایی بود که تنها قادر به ساخت چند گرم در روز بودند؛ زیرا فرآیند اتصال هیدروژن به منیزیم نیازمند دما و فشار بالا است و تماس اتفاقی با هوا در حین ساخت نیز می‌تواند منجر به انفجارهای مرگبار شود. اما چین در ابتدای سال جاری میلادی کارخانه‌ای در استان «شانشی» راه‌اندازی کرده که می‌تواند سالانه تا ۱۵۰ تن از این ماده را تولید کند. این کارخانه با بهره‌گیری از فناوری سنتز یک‌مرحله‌ای، موفق شده هزینه‌های تولید را نیز به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
پژوهشگران همچنین به کاربردهای احتمالی دیگر این فناوری ذخیره‌سازی جامد هیدروژن اشاره کرده‌اند؛ از جمله استفاده در پیل‌های سوختی زیردریایی‌ها و سیستم‌های انرژی پهپادهایی که نیاز به ماندگاری طولانی دارند.
این گزارش مدعی است: این سلاح جدید در ادامه روند تحولات تاریخی فناوری‌های نظامی مبتنی بر انرژی قرار می‌گیرد و ارتش چین در حال اجرای یک طرح گسترده برای استفاده از انرژی‌های پاک در جنگ‌افزارهای خود است که می‌توان به ناوهای جنگی الکتریکی، تانک‌ها و سیستم‌های پرتاب فضایی اشاره کرد. پس این فناوری می‌تواند نقشی کلیدی در آینده این برنامه‌ها ایفا کند.
با وجود اینکه مقاله جزئیاتی در مورد محل دقیق استفاده از این سلاح یا نحوه بهره‌برداری احتمالی ارتش چین از آن ارائه نکرده، روشن است که چنین پیشرفت‌هایی می‌تواند معادلات جنگی آینده را به‌طور جدی دگرگون کند.
نظرات