امین ماهانی، سرپرست هیأت باستان‌شناسی و مدیر پایگاه میراث جهانی قنات گوهر ریز در این‌باره گفت: در این فصل از پروژه که بخش ماهان را مورد بررسی و ارزیابی قرار داده است، روند شواهد حضور انسان در دشت مرکزی کرمان منطقه ماهان مورد بررسی قرار گرفت که شواهد حضور انسان را از دوره پارینه سنگی تا دوره معاصر به‌صورت یک توالی نشان می‌دهد.
او افزود: در این بررسی علاوه‌بر شناسایی محوطه‌های باستانی به شناسایی چگونگی و گسترش مکانی و تاثیر منابع آب زیر سطحی نظیر قنات‌ها بر سکونت هم پرداخته شده است که علاوه‌بر سایر پارامترهای باستان‌شناسی تمرکزی هم بر روند شکل‌گیری قنات و سازهای آبی در این منطقه شده است.
این باستان‌شناس اظهارکرد: دشت ماهان در میان ۲ ارتفاع بالا ۴۰۰۰ متری پلوار و جوپار قرار دارد و فاصله آن تا مرکز استان و شهر کرمان ۳۵ کیلومتر است. منطقه ماهان به‌عنوان یک چهارراه فرهنگی بین فرهنگ‌های لوت شهداد، دشت بردسیر حوزه تل ابلیس و شمال کرمان و همچنین فرهنگ‌های حوزه بم و جیرفت قرار گرفته و شواهد اوج و زوال تمدن‌های جنوب شرق را در ادوار مختلف دارد.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی و مدیر پایگاه میراث جهانی قنات گوهر ریز افزود: این منطقه دارای دو بافت جمعیتی تاریخی کوچ‌رو و یکجانشین است که با توجه به منابع آبی و هوای مطلوب مکان مناسبی برای حضور انسان وگسترش فرهنگها بود و در طول تاریخ تحت‌تاثیر سایر فرهنگها نیز قرار گرفته است. از مهمترین ابنیه دوره اسلامی می‌توان به مجموعه باغ مزار شاه نعمت‌الله ولی، باغ شاهزاده و قنات گوهرریز اشاره داشت.
ماهانی، شناسایی محوطه‌های پارینه سنگی، شناسایی محوطه‌های دوره‌های مس سنگی با محوریت ذوب فلز و تکنولوژی ذوب و ریختگری، بررسی و شناسایی سازه‌های آبی و شناسایی استقرارهای کوچ‌نشینی و دست‌کندهای تاریخی را از مهمترین یافته‌های این بررسی باستان‌شناسی اعلام کرد.
نظرات